hisyitimi

İşe yaramaz bu şehir’de yada ben yaramam bi’şehre. Yoksa şehirler mi düşman bana? Düşman ettiler beni bana. Kim¿ neden¿ sorularını cevaplayamam ki. :( Kimi¿ suçlarım saçmalıklarla doldurulmuş hayatım için. Kime¿ üzdüğünü betimlerim. Kim¿ bu faili meçhul hayallerin faili. Hayat mı? Hayat üzdü değil mi?
Daha ne olsun.

Tepemizden bakıldığında üzen bir şey olmadığı görsellik kazanıyor, özenilecek bir hayat yaşadığımız düşünülüyor ve iyi bakmamız söyleniyor hayatlarımıza. Biz o’na baktıkça o bizi görmezden geliyor, bakmıyor hiç ardına. Oradan öyle görünüyor ama inandıramıyoruz ki, yaşanılası değil.Yorgun bi’sessizlik var evde, Myki’nin uyuz olup ısırmaya çalıştığı topundan çıkardığı garip ses(vicyyk) dışında. Ne işi var şimdi o sesin; araba sesleri, bir mutfaktan gelen tabak sesleri, yakın bi’inşaatın demir sesleri ve diğer hayat parçacıklarının arasında senin sesini ararken.

-Myki bırak onu.
Israrcılığıyla cevap verir myki.
-Sen bırak.

Her yer sallanıyor, karanlığın içindeyim.
Başım ağrıyor.
Bir iş makinesi beynime vuruyor.
Dokunuşlar hissiz, tenim uzun zamandır sevgisiz.
Canım yanıyor…